*** İSTANBUL
Ne tenhamda eksilir ruhum günahtan,
Ne de kalabalığımdan nur.
Her gece bir evliya süpürür.
Her sabah yedi tepemden
Yedi bin ezan yıkar sokaklarımı.
Hiçbir sabaha kirli uyanmamıştır yüzüm.
Bu yüzden her giden pişman gitmiştir.
Bu yüzden her gidenin dilinde adım:
İSTANBUL.
İki yanımda, iki büyük sevda taşırım.
Göğsümde vuslata uzanır eller…
Her biri bana aşık sevgililerdir,
Birinci, ikinci, üçüncü günden.
Anadır, yardır, kardeştir adım
Gitmek kurşun gibi içine işler.
Vapurda çığlığı kalır gidenin
İçinde kılıçlar, bıçaklar, hançer…
Bu yüzden her giden pişman gitmiştir.
Bu yüzden her gidenin dilinde adım:
İSTANBUL.
Taksimde buluşur bütün dünya,
Sevgililer Kadıköy’de, Kanlıca’da, Emirgan’da.
Çiçek satan kadınlar ellerinde taşır güzelliğimi.
Boğazıma astığım kolyemle birleşir eller.
Ezanlar çanlara kAdar
*** ALDANIŞ ***
Garip kalabalıklar içinden kopuyorum,
Kendi öz bedenimde biten bir rüya gibi.
Beynimde filikasız kalmış gemilerimle,
Batıyorum okyanusta bir çıkar arar gibi.
Deli saçması yalanlarla mı avunuyorum ne?
Bir genç kızın elinden veriliyor bu hüküm.
Kendimi sahillerin boşluğuna bırakıp,
Ölüme uzanıyorum, bedenim büklüm büklüm.
Bütün renkler ışıkların intiharıyla ölü,
İçimdeki karanlığın esiri bu yalnızlık.
Günden güne aşıyorum üzerimdeki çölü.
Bir seraba aldanışın hışmı bu yazık!
Bir zaman buldum sanıp kendimi,
Etrafımda uğuldayan dingin kalabalıkta,
Bilmem kaç ömrün rüyasına daldığım,
Bir anlık aldanışın resmi karanlığımda.
Şimdi gidiyorum ufak bir veda gibi.
Bir adanın kahredişi, neşesi kadar yüce.
İçimdeki kalabalıktan beni zaman çıkaracak.
Acıların içinde büyüyecek bu cüce.
Bir genç kızın elinden veriliyor bu hüküm.
Bir seraba aldanışın hışmı bu yazık!
Ölüme uzanıyorum bedenim büklüm büklüm.
Bir anlık aldanışın resmidir bu karanlık.
*** BAHARDAN UZAKTA ***
Kurtlar vadisinde bir sofra arıyorum.
Vefalı sevgililer gibi uzaktan,
Gülümseyen rüzgarlar sıyırıyor içimi.
Kendi öz bedenimde kendimden bir iz...
Sıyrılıyor içimde hayal ebedden.
Kendimi sen bildiğim limanlarda unutup,
Geçiyorum sözden önce sevgi süzgeçlerinden.
Karlar yağıyor üstüme serin.
Yüzüme vuran rüzgarda yanıyor her şey.
Senden kalan ne varsa üzerimden uçuyor.
Küllenmiş toprakta gelinlik bir kız,
Süzülüyor doğanın en kuytusuna.
Saçaklarda titreyen serçeler gibi,
Baharda sırılsıklam aşklar ufukta...
Döner mi geriye o sevgililer ?
Güneşte bildiğim bir şey arayıp,
Umudu çalıyorum hayal iklimlerinden.
İçimde bir çocuk, gözleri kara...
Bulutları yüklü bir gökyüzünden,
Damla damla süzülüyor toprağa.
Geceyle birlikte çöküyor gövdem.
Odamın kuytusundaki bu suçlu kim ?
Ben miyim, hangi ceza atılıyor uzaktan ?
Tam alnıma isabeti belki bu yüzden...
Gelse bir ses, belki bu hoyrat rüzgar,
Kesilecek en kalın yerinden de olsa
Baharı çağıran o dudağından
*** SENİ SEVİYORUM ***
senı seviyorum
yüreğim paramparça olmuş,ruhum ise hala sende
bu karanlık gecede gönlüm kan ağlıyor
seni kimler aldı benden
kimler uzaklaştırdı ellerini ellerimden
artık sözlerinde yabancılık hissediyorum
derin gözlerin aklıma geliyor
dudagımda hala o günün tadı var
sende ise soguk rüzgarlar esiyor
senden vazgeçmek mümkün deil
senı unutmak mümkün deil
gecelerim gözyaşlarıyla dolmuş
senı kırmak asla istememiştim
yoksun bu gece yanımda-dudagımda
özlüyor senı bu küçük kalbim
gözyaşlarım acı veriyor bana unutamıyorum senı
*** ISINIR BU YÜREGİM ***
Lalesi yanağının geçmişe götürür beni
Gülden tatlı kokan dudağın
Ellerine yağmur değse
Şiir olur her damlası
Bana beni anlatmalı gözlerin
Gözlerinin mehtabında kaybolmalıyım
Yıldız kayar gibi bakışlarındaki ışıktan
Yüreğinden yüreğime inmeli
Kalbim kalbine yürümeli
Enkaz yığını gelgitlerin aklımda
Gül dalı omzuna konmalı kuşlar
Gelincik kadar narinken tenin
Bu masal seni anlatırken
Uykuya dalmalı hayalin
Düş ayazlarında
Yorgan olurken gecelere
Endamını düşleyerek
Isınır bu yürek
Aşka kanat çırpan kirpiklerin
Cennetin adı olur kaşlarına dokunurken
Güller bu kadar mı sana benzer sen gülerken
Buz tutan zaman dile gelir
Saçlarının perçeminde melek yüzün
Güz yaprağını andırır
Saçlarından düşen bir tel
Bir ömre bedel
Resmini çizerken rengi değişir denizin
Güzelliğine dayanamaz
Ne İstanbul ne başka şehir
Sevdan bir deniz
Ben ona dökülen bir nehir
Ayrılık kanlı bir mızrak
Sensizlik en acı zehir
*** ALTIN HARFLİ ***
Lalesi yanağının geçmişe götürür beni
Gülden tatlı kokan dudağın
Ellerine yağmur değse
Şiir olur her damlası
Bana beni anlatmalı gözlerin
Gözlerinin mehtabında kaybolmalıyım
Yıldız kayar gibi bakışlarındaki ışıktan
Yüreğinden yüreğime inmeli
Kalbim kalbine yürümeli
Enkaz yığını gelgitlerin aklımda
Gül dalı omzuna konmalı kuşlar
Gelincik kadar narinken tenin
Bu masal seni anlatırken
Uykuya dalmalı hayalin
Düş ayazlarında
Yorgan olurken gecelere
Endamını düşleyerek
Isınır bu yürek
Aşka kanat çırpan kirpiklerin
Cennetin adı olur kaşlarına dokunurken
Güller bu kadar mı sana benzer sen gülerken
Buz tutan zaman dile gelir
Saçlarının perçeminde melek yüzün
Güz yaprağını andırır
Saçlarından düşen bir tel
Bir ömre bedel
Resmini çizerken rengi değişir denizin
Güzelliğine dayanamaz
Ne İstanbul ne başka şehir
Sevdan bir deniz
Ben ona dökülen bir nehir
Ayrılık kanlı bir mızrak
Sensizlik en acı zehir
*** SENDEYİM BU AKŞAM ***
Yeniden yazmak için yalnızlık şart galiba.
İçin sıkıştı mı bedenine,
Canın yapıştı mı duvarına,
Çıkasım var yeter dedi mi diline,
Vay haline!
Uzaktayım bu akşam kendimden.
Sendeyim,
Senin şehrinde.
Kaldırım taşında.
Bankın üstündeyim.
İçtiğin çay da.
Elindeki kalemdeyim.
Ben sendeyim bu akşam,
Senin şehrinde
Rüzgarla geldim, toz kalmasın diye.
Gürültü yaptım duyasın diye.
Yağmurla geldim tenine düşeyim diye.
Elimde bir tabak yaprak sarması sen seversin diye.
Ben sendeyim bu akşam,
Senin şehrinde.
|
